vrijdag 25 januari 2013

Voorbij

Soms is het ineens zo. Voorbij. Sommige dingen hebben een lange aanloop nodig, maar dan is het ook ineens zo. Dan zijn ze voorbij. Althans, dan is dat besef er. Dan voel je het. In feite was het natuurlijk al veel langer voorbij. Maar voordat je je dat realiseert, ís het nog niet zo. Zo kun je heel lang iets in stand houden. Het is immers zoals je het ziet, zelfs als het anders is.

Soms wil je een liedje nooit meer horen. Vanwege de herinnering. Van de begintonen krijg je al jeuk of rillingen. Als de tekst inzet, wil je je handen voor je oren houden en er heel hard doorheen schreeuwen. Als je de melodie te pakken hebt, ben je al te laat. Dan is het gebeurd. Terug. Terug in de tijd. Terug in de herinnering die je wilt ontwijken omdat je hem niet kan gebruiken. Niet nu. De hele dag houd je het in je hoofd tot je wanhopig heel hard andere nummers gaat draaien om dit maar te overstemmen. Maar nummers zonder herinneringen en zonder associaties bestaan niet, dus je maakt een dramatische reis door de tijd waar je moe van wordt en er rest niets dan alleen het nieuwste van het nieuwste te luisteren. Zodat je dat je dan de volgende keer associeert met dit moment dat je uit alle macht probéérde...

De pest is, dat het niet alleen voor liedjes geldt. Gold het maar alleen voor liedjes. Maar nee, het kan zitten in woorden, kleuren, geuren of namen. Het kan zitten in manieren, schilderijen, deuren, plaatsen. Het zit in programma’s, in boeken, in wolken, in ogen, in glazen, in stoffen, in accenten, in blikken, in jezelf, in werkelijk álles. Er is te veel aan die herinnering waar je niet aan herinnerd wil worden omdat het pijn doet in iedere vezel van je lijf. Te veel. En dus is er ook te veel wat je ermee associëert. 

Soms wil je een liedje juist wél horen. Vanwege diezelfde herinnering en diezelfde pijn. Soms is het niet erg. Dan kun je eraan toegeven en dan mag het er zijn. Dan is het oké. Het is van jou. Dat heb je wel geleerd. Ontwijken heeft geen zin. Doe je ook niet. Heus niet. Maar je moet het wel kunnen controleren. Je moet dat moment wel zelf kunnen bepalen. Het kan je niet op ieder moment overvallen. Op sommige momenten kun je het gewoon niet gebruiken, dan ben je met ándere dingen bezig. Dan wil je met andere dingen bezig zijn. Dan wil je je kunnen concentreren op wat er nu gebeurt. Nu, wat niets te maken heeft met toen, al volgt alles elkaar op.

Maar het is zo. Ineens. Het is voorbij. Het is niet nooit gebeurd, maar het is voorbij. De herinnering is niet verdwenen, maar de echo wordt zachter. De echo fluistert naar je: het is voorbij. Het is oké. Luister maar en wind je niet zo op. Laat het zijn. Het is geweest, voorbij.

...




8 opmerkingen:

  1. Ja, zo is het. Ik heb inmiddels aardig wat liedjes 'gespaard' die ik niet meer 'wil' horen. Ik hoop eigenlijk dat die verzameling inmiddels compleet is.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wanneer de herinnering aan de herinnering komt te vervagen, dan, ja dan ben je er bijna overheen.
    Totdat...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voorbij is ook mooi. Want dan is het geweest, dan heb je geleefd. Eigenlijk houd ik van alle liedjes die me aan voorbij herinneren :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Die eerste alinea spreekt tot mij...Loud and clear ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, dat is inderdaad heel pijnlijk in het begin. Dat je een liedje op de radio hoort en de radio dan uit zet. Maar langzaam maar zeker wordt het wat makkelijker, totdat je er weer wél naar kunt luisteren.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Soms niet alleen dat ene liedje, vaak ook alle nieuwe nummers van diezelfde band...

    Niet loslaten...loslaten is ontkennen...en wat valt er te leren als ervaringen uit het verleden worden ontkend, het zou tevens betekenen dat je niet veranderd bent...iedereen verandert.
    Dussss...niet alles 'loslaten', wel 'laten gaan' en 'anders leren vasthouden'. ;-)

    Maar hoe kan je iets loslaten of anders leren vasthouden als de wortels er niet zijn om iets vast te houden, of anders te leren vast te houden...
    Hoe kan je wortelen in een wereld die niet als de jouwe voelt, als je de wereld die je kende voorgoed kwijt bent geraakt als een simpel persoon...

    Tja, bepaalde verkeersborden komen zó vaak terug op je weg...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Bijzonder hoe iedere reactie een andere lezing (een ander raakvlak) in zich verbergt. Bedankt voor het delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Bijzonder dat ik in mijn (naïeve?) nuchterheid niet zag aankomen dat er dingen zouden gebeuren die pijnlijk genoeg zouden zijn om er anders over te gaan denken...

    BeantwoordenVerwijderen