zondag 27 oktober 2013

Apathie

Vandaag is apathisch
de hele dag is woest wanstaltig
en ik ben afgehakt
van verdriet en
van mijn lichaam
als een blaadje
van een boom
-het is tenslotte herfst-
alleen zweef ik niet
en kleur ik niet
pas ik niet in de tijd
alle jaren ten spijt
blaadjes hakken niet
maar laten los
-vanzelf-
tot aan de picknick
in het bos

Een mens -mij bovendien-
een glimp te laten zien
van wat had kunnen zijn
is wreed en ruw en
niets dan: pijn
als de bast van de stam
waar je me tegen duwde
met je wangen
van verlangen
eeuwenoude ringen
in je baard
schurend in mijn hals
voor de genadeklap
ik stik ik stik ik stik

Nooit kan ik meer
-vanzelf-
vergeten wat ik zag
omdat jij zo nodig
dacht met slag
en stoot
ik ik ik


9 opmerkingen:

  1. Heftig.

    Elke andere reactie die ik schreef heb ik steeds weer weggehaald. Vind niks beter passen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankje, alleen al een reactie is fijn, (bijna) ongeacht de inhoud. Negeren is het ergste. Van alles en allemaal.

      Verwijderen
  2. Onder apathie zit wel een stroom van emoties.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. . . .

    (Betekent: is binnengekomen, alles wat ik er aan toe voeg, ontkracht het alleen maar)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo dubbel...met vlagen wil hij het ene moment juist wel die verbinding en warmte voelen. En bij een volgende vlaag wil hij juist niks voelen, omdat hij zo sensitief is voor de wereld, en daarom maar de verbinding met zichzelf en zijn hart maar verbreekt dmv onverschilligheid.

    Maar eigenlijk raakt het hem te veel...

    S....

    BeantwoordenVerwijderen